Έχει αποδειχθεί ότι οι διατροφικές συνήθειες και συγκεκριμένες τροφές μπορούν να επιδεινώσουν σημαντικά τα συμπτώματα των νευροαναπτυξιακών διαταραχών (όπως, Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος, ΔΕΠ-Υ, Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες κ.α.). Συχνά συναντάμε προβλήματα που σχετίζονται με την διατροφική πρόσληψη, όπως ανεπαρκής ανάπτυξη, μεταβολικές διαταραχές, δυσκολίες στη σίτιση, αλληλεπιδράσεις συστατικών διατροφής με φαρμακευτική αγωγή και σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζεται η ανάγκη για συμπληρωματική σίτιση. Οι παραπάνω δυσκολίες επιδρούν αρνητικά και στη κοινωνική και συναισθηματική κατάσταση του παιδιού. Σε άλλες περιπτώσεις, έρευνες έχουν δείξει, πως η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής, όπως το μαγνήσιο και η Β6, μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της υπερκινητικότητας και στη βελτίωση της προσοχής. Για το λόγο αυτό ο ρόλος του διαιτολόγου σε παιδιά με ειδικές αναπτυξιακές ανάγκες μπορεί να είναι καθοριστικής σημασίας.

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΟ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟ;

• Αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας:Μπορεί να προέρχεται από ποικίλους λόγους, όπως την δυσκολία σίτισης (π.χ. λόγω δυσφαγίας ή κινητικών προβλημάτων), την επιλεκτική διατροφή (που είναι πολύ συχνή σε άτομα με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές), την μειωμένη όρεξη λόγω φαρμάκων και μεταβολικές διαταραχές. 
• Θετικό ισοζύγιο ενέργειας:Συνήθως προκύπει από την υψηλή έως και αλόγιστη κατανάλωση τροφής (π.χ. σύνδρομο Prader-Willy), της χαμηλής ή και μηδαμινής κινητικής δραστηριότητας (π.χ. άτομα με εγκεφαλική παράλυση), των μεταβολικών διαταραχών και της δυσκολίας συμμόρφωσης των παιδιών σε υγιεινά πρότυπα διατροφής. Η παχυσαρκία και το αυξημένο λίπος σώματος είναι πιθανό να οδηγήσουν σε άλλα προβλήματα υγείας, όπως αρτηριακή πίεση, σακχαρώδη διαβήτη, λιπιδαιμικές διαταραχές.
• Δυσφαγία και δυσκολία στην κατάποση:Προέρχεται κυρίως από διαταραχές του νευρολογικού συστήματος. Κάποιες ενδείξεις του προβλήματος μπορεί να είναι άρνηση του παιδιού να φάει, η παρατεταμένη διάρκεια στη διαδικασία της σίτισης ή βήχας κατά τη διάρκεια του φαγητού. Η μη αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη λήψη τροφής, συνεπώς και αρνητικού ισοζυγίου ενέργειας με αποτέλεσμα προβλήματα στην σωματική και γνωστική ανάπτυξη. 
• Γαστρεντερικά προβλήματα:Διάρροιες, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός και κοιλιακές κράμπες είναι συμπτώματα συχνά σε παιδιά με ειδικές ανάγκες, οι οποίες μπορεί να οφείλονται σε φαρμακευτικές αγωγές, διαταραχές στο νευρικό σύστημα που επιδρούν στην κινητικότητα του εντέρου ή σε διαταραγμένη εντερική μικροχλωρίδα. Για το λόγο αυτό, συχνά χορηγούνται προβιοτικά σε παιδιά που βρίσκονται στο Φάσμα του Αυτισμού.
• Αλληλεπιδράσεις με φάρμακα:Η χορήγηση μακροχρόνιας φαρμακευτικής αγωγής επιδρά στην απορρόφηση και τον μεταβολισμό συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών ή έχουν άλλες επιπτώσεις που μπορεί να επηρεάσουν την όρεξη, το βάρος, τη λήψη τροφής (π.χ. λόγω εμέτων και διαρροιών) και συνεπώς και την ανάπτυξη του παιδιού.
• Ιδιαίτερες διατροφικές συμπεριφορές: Η αλλοτριοφαγία ή πίκα, δηλαδή η επιθυμία για κατανάλωση μη βρώσιμων αντικειμένων, και η τροφική επιλεκτικότητα, δηλαδή η κατανάλωση πολύ συγκεκριμένων τροφίμων με βάση το είδος, την υφή, το χρώμα ή άλλων χαρακτηριστικών, είναι κάποιες από τις συμπεριφορές που συναντάμε συχνότερα. Η σωστή αντιμετώπιση με την βοήθεια ειδικών είναι απαραίτητη, αφού πολλές φορές οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να γίνουν επικίνδυνες για την υγεία λόγω κινδύνου δηλητηριάσεων ή ανεπαρκούς πρόσληψης θρεπτικών συστατικών.