Επιστημονικά Υπεύθυνη

Λαμπρινή Κωστοπούλου

M.Ed., M.Sc., BCIA Neurofeedback Technician

Σύντομο Βιογραφικό

Κατέχει την ειδικότητα της Ειδικής Παιδαγωγού, με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, στην Οικονομική και Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων, και στη Βρεφική και Παιδική Ψυχοπαθολογία (0-6 ετών). Κατέχει πιστοποίηση διαπιστευμένη από τη Διεθνή Ένωση Πιστοποίησης Βιοανάδρασης «Biofeedback Certification International Alliance (BCIA)» με ειδίκευση στη Νευροανάδραση και στην εφαρμογή πρωτοκόλλων για τη μείωση της συμπτωματολογίας της ΔΕΠ-Υ, του άγχους κι άλλων διαταραχών. Έχει εξειδικευτεί σε αποτελεσματικές ψυχοπαιδαγωγικές μεθόδους, όπως είναι η Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς (ΑΒΑ), η μέθοδος Floortime, καθώς επίσης και η μέθοδος SSIP (Social Skills Intervention Program), η οποία αφορά στη χρήση του παιχνιδιού ως μέσο ενίσχυσης των κοινωνικών δεξιοτήτων και της λεκτικής επικοινωνίας των παιδιών που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Είναι πιστοποιημένη συντονίστρια του “Messy and Sensory Play” και μέλος του Πανελληνίου και Παγκύπριου Συλλόγου Επαγγελματιών Αισθητηριακού Παιχνιδιού, Εκπαίδευσης και Θεραπείας. Κατέχει επάρκεια χορήγησης σταθμισμένων ψυχομετρικών εργαλείων, όπως το τεστ μαθησιακής επάρκειας «Detroit» (DTLA:P3, DTLA:P4) και γλωσσικής επάρκειας «Λατώ», με στόχο την ανίχνευση μαθησιακών δυσκολιών σε παιδιά ηλικίας 4.0-15.11 ετών.

Ακόμη, έχει μετεκπαιδευτεί στην «Ανίχνευση, Διάγνωση και Αντιμετώπιση Νηπίων, Παιδιών και Εφήβων με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)», στα πλαίσια του ετήσιου μετεκπαιδευτικού προγράμματος της Αναπτυξιακής & Συμπεριφορικής Παιδιατρικής, του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει ολοκληρώσει εποπτικό κύκλο που αφορά στη Πρώιμη Παρέμβαση για πρόωρα νεογνά ή νεογνά που βρίσκονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου εμφάνισης νευροαναπτυξιακών διαταραχών στην παιδική ηλικία, με έμφαση στον τομέα της τυπικής Αισθητικοκινητικής ανάπτυξης και των πιθανών πρώιμων αποκλίσεων που σηματοδοτούν την αναγκαιότητα πρώιμης παρέμβασης, του ρόλο της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης στη μάθηση και των δυσκολιών σίτισης και ύπνου, και στους αντίστοιχους τρόπους θεραπευτικής παρέμβασης, με στόχο τη βελτιστοποίηση των κοινωνικών και ακαδημαϊκών δεξιοτήτων του εκάστοτε νεογνού/παιδιού.

Έχει εργαστεί σε σχολικές μονάδες Γενικής και Ειδικής εκπαίδευσης. Κατά τα τελευταία χρόνια διατελεί μέλος της Διεπιστημονικής Επιτροπής του ΚΕ.Δ.Α.ΣΥ., όπου είναι υπεύθυνη για την έγκυρη ψυχοπαιδαγωγική αξιολόγηση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με σκοπό την εισήγηση κατάταξης σε κατάλληλο σχολικό πλαίσιο ή την εισήγηση παροχής ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης, τη πρόταση εξατομικευμένης θεραπευτικής παρέμβασης, καθώς και τη παροχή συμβουλευτικής υποστήριξης των γονέων και των σχολικών μονάδων, στα πλαίσια της προάσπισης της αρμονικής ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και προόδου του παιδιού. Στο κέντρο μας, είναι υπεύθυνη για την εποπτεία της διεπιστημονικής ομάδας, ώστε να ακολουθεί κοινή γραμμή, αφού πρωτίστως διενεργηθεί λήψη ιστορικού από τους γονείς και η πρώτη αξιολόγηση του παιδιού εκ μέρους της, ώστε να αποφασιστεί από κοινού με την οικογένεια, ποια στοχοθεσία παρέμβασης είναι καταλληλότερη σύμφωνα με την αναπτυξιακή πορεία του παιδιού, στα πλαίσια των συναισθηματικών, γλωσσικών, κινητικών και μαθησιακών του αναγκών.

Συνεργάτες

Η διεπιστημονική μας ομάδα, αποτελείται από εξειδικευμένους θεραπευτές, όλων των ειδικοτήτων (ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και φυσικοθεραπευτές), οι οποίοι εφαρμόζουν επιστημονικά διακεκριμένες μεθόδους τόσο αξιολόγησης, όσο και παρέμβασης, σε εξατομικευμένο και ομαδικό επίπεδο, βάσει των αναγκών κάθε παιδιού. Μερικές από αυτές τις μεθόδους είναι η Θεραπεία Συμπεριφοράς, η παιγνιοθεραπεία, ο Νευρογλωσσικός Προγραμματισμός, η Νευροεξελικτική αγωγή Bobath για τη Πρώιμη Παρέμβαση, η Αισθητηριακή Ολοκλήρωση (S.I.), το Mindfullness για παιδιά, το SOS Feeding Approach για τις δυσκολίες σίτισης κ.α.

Επιπλέον, η διεπιστημονική ομάδα, απαρτίζεται από κλινικό διατροφολόγο και παιδοψυχίατρο, ώστε η πλαισίωση του κάθε παιδιού να γίνεται ολιστικά, με σκοπό τη μέγιστη δυνατή βελτίωση των επιμέρους δεξιοτήτων του.  

Γενικές μέθοδοι που εφαρμόζουμε

Παιδαγωγική της Μ.Montessori

Το κέντρο μας, σχεδιάστηκε κατά τη Μοντεσσοριανή φιλοσοφία, σύμφωνα με την οποία η διαμόρφωση του φυσικού χώρου που λαμβάνουν καθημερινά εκπαίδευση τα παιδιά, καθώς και η χρήση εκπαιδευτικού υλικού, πρέπει να ενθαρρύνει την ολόπλευρη ανάπτυξή τους με βάσει τα εξελικτικά στάδια σωματικής, ψυχικής και διανοητικής τους ικανότητας. Διεθνείς έρευνες υποστηρίζουν πως το μοντεσσοριανό πρόγραμμα μαζί με το μοντεσσοριανό υλικό μπορούν να βοηθήσουν και τα παιδιά με τις ειδικές ανάγκες. Κατά τη μοντεσσοριανή αγωγή, το φυσικό περιβάλλον είναι ένα κατάλληλα προετοιμασμένο περιβάλλον, που επιτρέπει στο παιδί την ελευθερία να δράσει, ενώ προωθεί τη φυσική του περιέργεια, τη πρωτοβουλία, τη κίνηση και την αίσθηση της οργάνωσης του χώρου, ενώ το μοντεσσοριανό είναι απλό καθημερινό υλικό που προάγει τη βιωματική μάθηση και τη συγκέντρωσή του κατά την ενασχόληση με αυτό. Επίσης κατά τις μοντεσσοριανές δραστηριότητες, αναπτύσσονται αβίαστα, μέσω μίμησης κι όχι υπόδειξης, δεξιότητες καθημερινής ζωής και κοινωνικής αλληλεπίδρασης, καθώς οι δραστηριότητες που εμπλέκονται τα παιδιά βασίζονται σε δραστηριότητες πρακτικής ζωής, όπως:

• Προκαταρκτικές και Κίνηση Σώματος: όπως, το τύλιγμα ατομικού χαλιού, το περπάτημα στη γραμμή ή η μεταφορά ενός δίσκου κ.α.
• Προσωπικής Φροντίδας: όπως ντύσιμο, δέσιμο παπουτσιών, πλύσιμο χεριών, χρήση κουταλιού κ.α.
• Φροντίδας του Περιβάλλοντος και των γύρω μου: όπως, ετοιμασία σνακ, στρώσιμο τραπεζιού, τοποθέτηση λουλουδιών στο βάζο, πότισμα λουλουδιών, φύτευση σπόρων κ.α.
• Τρόπων συμπεριφοράς και Ευγένειας: όπως τρόποι καλή συμπεριφορά στο τραπέζι, ευγενικός χαιρετισμός, βήχας και φτέρνισμα κ.α.
  
  

Αυτές οι δραστηριότητες για να ολοκληρωθούν επιτυχώς από τα παιδιά, δεν χρειάζονται ένα αντικείμενο – «ενισχυτή», αφού η ολοκλήρωση της δραστηριότητας, αυτή καθαυτή, αποτελεί ανταμοιβή για εκείνα εφόσον εξυπηρετεί ικανοποίηση βασικής ανάγκης (π.χ. η εκμάθηση σερβιρίσματος, όχι μόνο ενισχύει τις δεξιότητες λεπτής κινητικότητας και ικανότητας σερβιρίσματος και στο σπίτι, αλλά ανταμείβει θετικά το ίδιο το παιδί, καθώς καταφέρνει να πιει το αγαπημένο του ρόφημα). Οι μοντεσσοριανές δραστηριότητες, εξελίσσονται σταδιακά με αύξηση βαθμού δυσκολίας, με σειρά κινητικών εργασιών που περιλαμβάνουν πρακτικούς πραγματικούς στόχους, όπως καθαρισμός τραπεζιού, πλύσιμο πιάτων ή στίλβωση παπουτσιών.

Μέθοδος SSIP (Social Skills Intervention Program)

Τί είναι το πρόγραμμα SSIP;

Είναι ένα πρόγραμμα που ενισχύει τις κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ), μέσω του διαμορφωμένων μορφών παιχνιδιού. Έχει αποδειχθεί ότι το παιχνίδι είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος εκπαίδευσης ενός παιδιού με ΔΑΦ, καθώς αναπτύσσεται η αυτονομία, η ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων, η ενίσχυση του ενδιαφέροντος για το πρόσωπο αλληλεπίδρασης, η κατανόηση βασικών θεμάτων που ισορροπούν την κοινωνική συνύπαρξη, η ενίσχυση των θετικών συναισθημάτων και το μοίρασμα αυτών. Στόχος του S.S.I.P είναι να μειωθούν οι συχνές εντολές που δίνονται στα παιδιά με ΔΑΦ, και να ενισχυθεί η ποιοτική κοινωνική αλληλεπίδραση και βλεμματική επαφή. Δομούμε εκ νέου τη νευρολογική οργάνωση ενός παιδιού με πολλά ή λίγα ελλείμματα, με βασική αναφορά το παιχνίδι στη ζωή της οικογένειας, καθώς και τις δραστηριότητες καθημερινότητας, όπως η βόλτα, το περπάτημα, η γυμναστική, ο χορός, τα ψώνια, οι δουλειές του σπιτιού κ.α.

Είναι σημαντικό να μπορούν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα οι γονείς στη ρουτίνα τους, γι’ αυτό το λόγο οι θεραπευτές προτείνουν συχνές στοχοθεσίες για αλληλεπίδραση των γονέων με το παιδί στο σπίτι, σε συνθήκες εφικτές και εύκολα εφαρμόσιμες στην καθημερινότητα της κάθε οικογένειας.

Πως δομείται το πρόγραμμα S.S.I.P;

Αποτελείται από δύο μέρη: SSIP I & SSIP II. Στο SSIP I περιλαμβάνεται η αξιολόγηση του παιδιού μέσω ενασχόλησης του γονέα με το παιδί, χρησιμοποιώντας κουτιά που περιέχουν συγκεκριμένο υλικό παιχνιδιού, η οποία παρατηρείται από τον ειδικό-θεραπευτή. Το SSIP II περιλαμβάνει, βάσει των αποτελεσμάτων του προηγούμενου σταδίου, τη στοχευμένη αλληλεπίδραση θεραπευτή – παιδιού και χωρίζεται σε τρία επίπεδα: Στο πρώτο επίπεδο συμμετέχει ο θεραπευτής και το παιδί, στο δεύτερο επίπεδο συμμετέχει ο θεραπευτής και προστίθεται ακόμη ένα παιδί και στο τρίτο επίπεδο ο θεραπευτής και μια ομάδα παιδιών.

Και τα δύο μέρη (SSIP I & SSIP II), προσαρμόζονται με βάση την ιδιοσυγκρασία και τις ανάγκες του κάθε παιδιού και η διάρκεια του προγράμματος παρέμβασης, εξαρτάται από τον βαθμό ανταπόκρισής του. Ο θεραπευτής δεν μεταβαίνει στο επόμενο επίπεδο, αν δεν το παιδί δεν έχει κατακτήσει το προηγούμενο επίπεδο.

Μέθοδος Floortime

Η μέθοδος Greenspan Floortime Approach, είναι μία από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες αναπτυξιακές θεραπείες σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Αναπτυγμένο από τον παιδοψυχίατρο Stanley Greenspan, το Floortime είναι μια φιλοσοφία αλληλεπίδρασης και μια μέθοδος θεραπείας για τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού. Η παρέμβαση ονομάζεται «παιχνίδι στο πάτωμα», επειδή ο θεραπευτής/γονέας κάθεται στο πάτωμα, ώστε να δεσμευτεί στο επίπεδο του παιδιού και να ακολουθήσει φυσικά τον δικό του ρυθμό.

Ο στόχος στο Floortime είναι να περάσει το παιδί μέσα από έξι βασικά αναπτυξιακά ορόσημα που πρέπει να κατακτηθούν για να επιτευχθεί η συναισθηματική και νοητική ανάπτυξη. Ο Greenspan περιγράφει τα έξι σκαλιά στη «σκάλα της ανάπτυξης» ως:

1. αυτορρύθμιση και ενδιαφέρον για τον κόσμο,
2. οικειότητα ή δέσμευση στις ανθρώπινες σχέσεις,
3. αμφίδρομη επικοινωνία,
4. σύνθετη επικοινωνία,
5. ιδέες με βάση το συναίσθημα
6. συναισθηματική σκέψη.
   
   

Το παιδί στο φάσμα του αυτισμού προκαλείται να κινηθεί φυσικά μέσα από αυτά τα ορόσημα,  ενώ ο γονέας εκπαιδεύεται στο πώς να οδηγεί το παιδί μέσα από αυξανόμενα πιο σύνθετες αλληλεπιδράσεις, μια διαδικασία γνωστή ως «άνοιγμα και κλείσιμο κύκλων επικοινωνίας». Το Floortime δεν ξεχωρίζει και δεν εστιάζει στη στοχευμένη ανάπτυξη της ομιλίας, της κίνησης, ή των γνωστικών δεξιοτήτων, αλλά κυρίως απευθύνεται σε αυτούς τους τομείς, μέσω της σύνθετης έμφασης στη συναισθηματική ανάπτυξη και της κάλυψης των βαθύτερων αναγκών του παιδιού στην εκάστοτε αλληλεπίδραση.

Μέθοδος Εφαρμοσμένης Ανάλυσης της Συμπεριφοράς (Applied Behavior Analysis – ABA)

Η ΑΒΑ (Applied Behavior Analysis, στα ελληνικά Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς) είναι η επιστήμη που βασίζεται στις αρχές του Συμπεριφορισμού, σύμφωνα με τον οποίο, για να αλλάξει μια προβληματική συμπεριφορά ή για να κατακτηθούν δεξιότητες θα πρέπει να αλλάξει η αντίδραση προς αυτές από το περιβάλλον. Να αλλάξει το «πριν» και το «μετά» γύρω από την συμπεριφορά που σκοπεύουμε να διαχειριστούμε, λαμβάνουμε υπόψιν ότι κάθε συμπεριφορά έχει έναν σκοπό, είναι δηλαδή ένα μήνυμα από την πλευρά του ατόμου που την εκδηλώνει, που ίσως δεν έχει κάποιον άλλο τρόπο να εκφραστεί.

 Ποιοι είναι οι στόχοι ενός προγράμματος ΑΒΑ;

Ένα πρόγραμμα ΑΒΑ στοχεύει αφενός στη κατάκτηση δεξιοτήτων σε όλους τους τομείς ανάπτυξης (επικοινωνία, αυτοεξυπηρέτηση, λειτουργικό παιχνίδι, ακαδημαϊκές δεξιότητες, κοινωνικότητα κλπ.) και αφετέρου στην διαχείριση συμπεριφορών. Αυτά τα δύο λοιπόν είναι αλληλένδετα, καθώς όσες περισσότερες δεξιότητες κατέχει κάποιος, τόσο λιγότερες δυσκολίες συμπεριφοράς εμφανίζει.

 Και πώς επιτυγχάνεται αυτό;

Σε κάθε πρόγραμμα ΑΒΑ γίνεται μία λεπτομερής αξιολόγηση των δεξιοτήτων και δυσκολιών του παιδιού και της οικογένειας, όπου συλλέγονται, μέσω της παρατήρησης, πληροφορίες αναφορικά με την αιτιολογία της εκδηλούμενης συμπεριφοράς, ενώ ταυτόχρονα συλλέγονται και πληροφορίες για τους «ενισχυτές» που κινητοποιούν το παιδί να δράσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά.

Τέλος, «κόβουμε» τους στόχους σε μικρότερα «κομμάτια» ώστε να είναι προσαρμοσμένο στις δυνατότητες του ατόμου που υποστηρίζουμε.

Η παρέμβαση έχει 3 μορφές:

• Επαναλαμβανόμενη εξάσκηση μιας δεξιότητας μέχρι την κατάκτησή της. 
• Εξάσκηση των δεξιοτήτων και ενίσχυση της συμπεριφοράς στο φυσικό περιβάλλον του παιδιού (σχολείο, σπίτι κλπ.), ώστε να επιτευχθεί η γενίκευσή τους σε όλα τα πλαίσια.
• Αν χρειαστεί (κυρίως όταν πρόκειται για δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης, όπως το πλύσιμο χεριών ή το ντύσιμο), χωρίζουμε τη δεξιότητα σε βήματα μέσω οπτικοποιημένου υλικού (μέθοδος Ανάλυσης Έργου) και διδάσκουμε κάθε βήμα συστηματικά μέχρι την κατάκτηση του τελικού στόχου, χρησιμοποιώντας ενισχυτές που έχουν νόημα για το παιδί.

Ποια είναι η αποτελεσματικότητα της μεθόδου;

Βάσει ερευνών, τα προγράμματα ΑΒΑ έχουν αποδειχθεί ότι είναι η μόνη ΜΗ φαρμακευτική προσέγγιση τόσο για τη κατάκτηση επικοινωνιακών, γνωστικών, κοινωνικών δεξιοτήτων και δεξιοτήτων αυτοεξυπηρέτησης, όσο και για τη διαχείριση της συμπεριφοράς (όπως επιθετικότητα, εκρήξεις θυμού, αυτοτραυματισμοί κλπ.) με μακροχρόνια αποτελέσματα σε μεγάλο μέρος του αυτιστικού πληθυσμού (Medavapuru, 2019).

Έχει αποδειχθεί ότι οι πιθανότητες επιτυχίας ενός προγράμματος ΑΒΑ είναι ακόμη περισσότερες σε περιπτώσεις έγκαιρης παρέμβασης (ηλικίες 0-6 ετών), με διάρκεια αρκετών ωρών την εβδομάδα (20 ώρες την εβδομάδα) και με ταυτόχρονη και συστηματική εμπλοκή των φροντιστών  (Gitimoghaddam et al., 2022, Linstead et al., 2017). Στο κέντρο μας, εφαρμόζουμε προγράμματα ΑΒΑ, ΠΑΝΤΑ σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους, όπως Floortime και S.S.I.P.

Τα προγράμματα ΑΒΑ μπορούν να εφαρμοστούν σε συνεδρίες 1:1, καθώς σε ομαδικό επίπεδο.

Μέθοδος TEACCH

Η μέθοδος TEACCH, της οποίας η ονομασία προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων «Treatment and Education of Autistic and Communication Handicapped Children» (Θεραπεία και Εκπαίδευση παιδιών με Αυτισμό και Διαταραχές Επικοινωνίας), πρόκειται για ένα δομημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα εναλλακτικής εκπαίδευσης απευθυνόμενο σε παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος ή διαταραχές επικοινωνίας, το οποίο δημιουργεί σταθερά και προβλέψιμα περιβάλλοντα προσφέροντας ασφάλεια στην εκπόνηση καθημερινών δραστηριοτήτων και ρουτινών του κάθε παιδιού. Η προσέγγιση TEACCH διέπεται από τέσσερα βασικά στοιχεία τα οποία είναι:

1. Η οργανωμένη δόμηση του περιβάλλοντος, προκειμένου να γίνεται άμεσα κατανοητός ο τόπος και ο χρόνος διεξαγωγής κάθε δραστηριότητας. Η δομή ενισχύει την καλύτερη ανταπόκριση στο περιβάλλον σε παιδιά με ΔΑΦ, όπου συχνά ακόμα και οι μικρές αλλαγές δημιουργούν συναισθήματα άγχους, έντονο εκνευρισμό και άρνηση.
2. Το ατομικό ημερήσιο πρόγραμμα ενημερώνει και βοηθά το παιδί να κατανοήσει το είδος και την ακολουθία των καθημερινών του δραστηριοτήτων.
3. Το σύστημα ατομικής εργασίας συντελεί στην οργάνωση της δραστηριότητας ή της εργασίας, ενώ τα ερωτήματα που καλούνται να απαντηθούν μέσω αυτού είναι: «Τι δουλειά θα κάνω;», «Πού και πότε θα την κάνω;», «Πόση ώρα θα κάνω;», «Πώς ξέρω ότι τελείωσα;» και –«Τι ακολουθεί και τι κάνω μετά;».
4. Η οπτική δομή και παρουσίαση των δραστηριοτήτων βοηθά το παιδί να μεταφέρει αυτόνομα σε κάποιον άλλον τα αιτήματά του.
   
   

Οι γονείς συνεργάζονται με τους θεραπευτές, ως συνθεραπευτές, έτσι ώστε τα παιδιά τους να μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τις τεχνικές TEACCH και στο σπίτι, προκειμένου να επιτευχθεί σταδιακά η γενίκευση των δεξιοτήτων και η αυτονομία.  

PECS – GRID 3

Το PECS® (Picture Exchange Communication System) πρόκειται για ένα πρόγραμμα Εναλλακτικής Επικοινωνίας μέσω Ανταλλαγής Εικόνων, για παιδιά μη λεκτικά που βρίσκονται στο φάσμα του Αυτισμού, ή είναι διαγνωσμένα με άλλες διαταραχές με κοινά χαρακτηριστικά. Το πρωτόκολλο διδασκαλίας του χωρίζεται σε έξι στάδια ενώ πραγματοποιείται με δομημένο υλικό (βιβλίο και εικονίδια PECS) και στρατηγικές βοήθειας που περιλαμβάνουν τη σωματική καθοδήγηση και έχουν ως τελικό στόχο την αυτόνομη επικοινωνία. Το εναλλακτικό Σύστημα Επικοινωνίας μέσω Ανταλλαγής Εικόνων δίνει έμφαση στην ανάπτυξη εναλλακτικών δεξιοτήτων επικοινωνίας, προσεγγίζοντας το παιδί συμπεριφοριστικά και χρησιμοποιώντας κατάλληλους ενισχυτές (μέθοδος ΑΒΑ).

Στο κέντρο μας, η μέθοδος PECS, εφαρμόζεται μόνο στις συνεδρίες κι όχι στο σπίτι, για το λόγο ότι δεν είναι πρακτική η χρήση της βαλίτσας εικόνων στη καθημερινότητα του παιδιού και της οικογένειας. Αφού πρωτίστως γίνει εισαγωγή στη μεθοδολογία εναλλακτικής επικοινωνίας, έπειτα προς διευκόλυνση του παιδιού και της οικογένειας, γίνεται σταδιακή μετάβαση στη χρήση λογισμικού Εναλλακτικής Επικοινωνίας, εφαρμόζοντας  τις ήδη κατεκτημένες δεξιότητες από τη προσέγγιση PECS.

BOBATH

Η Νευροεξελικτική Αγωγή / Bobath είναι η σημαντικότερη θεραπευτική προσέγγιση στη Πρώιμη Παρέμβαση σε ηλικίες 0-2 ετών, σε πρόωρα βρέφη ή σε βρέφη με επιβαρυμένο ιστορικό, που τα κατατάσσει στην ομάδα κινδύνου για πιθανή εμφάνιση νευροαναπτυξιακών διαταραχών και δυσκολιών στη κίνηση και στη στάση του σώματος, με συνέπεια περιορισμούς στη καθημερινή λειτουργικότητά τους, την συγκέντρωση, το λόγο και τη μάθηση. Είναι μια στοχευμένη θεραπευτική προσέγγιση που παρέχεται από εξειδικευμένους φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και λογοθεραπευτές.

Αυτή η προσέγγιση γίνεται με τα χέρια από τον θεραπευτή σε 1:1 θεραπεία, μέσω μιας σειράς τεχνικών παρέμβασης, οι οποίες προσεγγίζουν την φυσιολογική ανάπτυξη. Βασίζεται στην ικανότητα του εγκεφάλου να επαναδομείται και να συνέρχεται έπειτα από νευρολογική βλάβη (νευροπλαστικότητα).

Mindfulness για παιδιά

Κλινικές μελέτες έχουν τεκμηριώσει τα οφέλη της ενσυνειδητότητας τόσο στη σωματική, όσο και στην ψυχική υγεία. Ακόμα, υπάρχει αυξανόμενη βιβλιογραφία που δείχνει ότι όταν εκπαιδεύεται ο εγκέφαλος να έχει επίγνωση, στην πραγματικότητα αναδιαμορφώνεται η φυσική δομή του.

Στο κέντρο μας εφαρμόζουμε ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων ενσυνειδητότητας (Mindfulness) για παιδιά, προσαρμοσμένο στο αναπτυξιακό τους στάδιο και στις ανάγκες τους, επιτυγχάνοντας σημαντικά οφέλη. Η ενσυνειδητότητα μπορεί να βελτιώσει άμεσα τη ζωή των παιδιών και των εφήβων με σημαντικούς τρόπους. Κάποια από τα οφέλη που προτείνονται από τις τελευταίες έρευνες περιλαμβάνουν:

• Αυξημένη συναισθηματική αυτορρύθμιση
• Αυξημένες κοινωνικές δεξιότητες
• Αυξημένη ικανότητα προσοχής
• Αυξημένη μνήμη εργασίας, προγραμματισμός και οργάνωση
• Αυξημένη αυτοεκτίμηση
• Αυξημένη αίσθηση ηρεμίας, χαλάρωσης και αυταποδοχής
• Αυξημένη ποιότητα ύπνου
• Μειωμένο άγχος στις εξετάσεις
• Μειωμένο άγχος, μειωμένη κατάθλιψη
• Λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς και διαχείρισης θυμού
  
  

Ασκώντας ενσυνειδητότητα τα παιδιά μαθαίνουν δεξιότητες ζωής που τα βοηθούν να ηρεμούν τον εαυτό τους, να αναγνωρίζουν την εσωτερική και εξωτερική εμπειρία τους και να δημιουργούν μια αντανακλαστική ποιότητα στις σκέψεις, τις πράξεις και τις σχέσεις τους.