Κατά τη ψυχοθεραπεία σε παιδιά και εφήβους εφαρμόζονται συγκεκριμένες ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι, με στόχο την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των συναισθηματικών, συμπεριφορικών και γνωστικών δυσκολιών της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι ατομική, ομαδική ή και τα δύο, ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους. Οι θεραπευτικοί στόχοι μπορεί να είναι συγκεκριμένοι (αλλαγή συμπεριφοράς, βελτίωση σχέσεων με τους φίλους ή την οικογένεια), ή πιο γενικοί (μείωση άγχους, καλύτερη αυτοεκτίμηση) και καθορίζονται έπειτα από αξιολόγηση του παιδιού από τον Ψυχοθεραπευτή/Ψυχοθεραπεύτρια, μέσω κλινικής συνέντευξης, χορήγησης ψυχομετρικών tests και ανάλυσης παιδικού ιχνογραφήματος. Πολύ σημαντική για την ορθή εκτίμηση των συναισθηματικών και συμπεριφορικών αναγκών του παιδιού, κρίνεται η πλήρης λήψη κοινωνικού, οικογενειακού και ιατρικού ιστορικού, καθώς και η συλλογή πληροφοριών από τους γονείς και το σχολικό περιβάλλον. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την επιτυχή έκβαση της ψυχοθεραπείας απαιτείται η συνεχής επικοινωνία και συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων συστημάτων (παιδί, θεραπευτές/παιδοψυχίατρος-σε περίπτωση που χορηγείται φαρμακευτική αγωγή, γονείς, εκπαιδευτικοί). 

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Η ψυχολογική υποστήριξη απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους που εκδηλώνουν:

• Αρνητικά συναισθήματα
• Συμπεριφορικές δυσκολίες 
• Σχολική άρνηση 
• Γλωσσική άρνηση (επιλεκτική αλαλία)
• Δυσκολίες διαχείρισης του θυμού
• Παρορμητικότητα/Υπερκινητικότητα
• Δυσκολίες προσαρμογής – αυτορρύθμισης
• Χαμηλή αυτοπεποίθηση ή και αυτοεκτίμηση
• Μαθησιακές δυσκολίες
• Νευροαναπτυξιακές διαταραχές (όπως Αυτισμό και ΔΕΠ-Υ)
• Ψυχαναγκασμούς 
• Ενούρηση
• Φοβίες κ.α.

ΠΟΙΕΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ;

Η Ψυχοθεραπευτική παρέμβαση στα παιδιά, περιλαμβάνει τεχνικές διαφορετικές από αυτές των ενηλίκων, καθώς τα παιδιά δεν είναι, αναπτυξιακά, σε θέση να εκφραστούν με ευκολία σε συζήτηση. Έτσι, κατά τη διάρκεια των συνεδριών μας με εξειδικευμένη ψυχολόγο, χρησιμοποιούνται ως μέσα το παιχνίδι (παιγνιοθεραπεία), οι ζωγραφιές, οι αναπαραστάσεις και η υπόδηση ρόλων (role-playing). Σε συμπεριφορικές δυσκολίες ενδείκνυται η Θεραπεία Συμπεριφοράς, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της Εφαρμοσμένης Ανάλυσης της Συμπεριφοράς (ABA), συνδυασμένη με άλλες επιστημονικές ψυχολογικές προσεγγίσεις που βασίζονται στη λεκτική, αλλά και στη μη λεκτική επικοινωνία. Η ατομική ψυχοθεραπεία με εφήβους είναι παρόμοια με εκείνη των ενηλίκων, και συνήθως εφαρμόζεται η προσέγγιση της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας, με θετικά αποτελέσματα. Aκόμη, σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαιτέρως αποτελεσματική κρίνεται και η μέθοδος του Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού, όπου το παιδί/έφηβος/γονέας, εκπαιδεύεται σε λειτουργικά μοτίβα σκέψης, μέσω της λεκτικής επικοινωνίας (κατάλληλη χρήση λέξεων), όσο και της γλώσσας του σώματος, μέσω των κινήσεων και εκφράσεων του προσώπου, αυτό που ονομάζουμε «φυσιολογία».

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η «ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ»;

Η Θεραπεία Συμπεριφοράς είναι μια τεχνική της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας (Γ.Σ.Θ.), με επιστημονικά αποδεδειγμένα αποτελέσματα, κυρίως στην αντιμετώπιση των Αγχωδών Διαταραχών και των Διαταραχών της Διάθεσης. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί, ξεχωριστά ως θεραπευτική προσέγγιση, ακόμη κι αν κάποιος δεν βρίσκεται σε θεραπεία μέσω Γ. Σ., όπως συμβαίνει στα παιδιά πολύ μικρής ηλικίας ή στα παιδιά που δεν έχουν κατακτήσει ακόμη το επιθυμητό επίπεδο γνωστικής λειτουργικότητας. Η Θεραπεία Συμπεριφοράς, βασίζεται στη θεωρία του Συμπεριφορισμού, η οποία αποτελεί το θεμέλιο της μάθησης και κατά την οποία μια συμπεριφορά ενισχύεται, είτε θετικά, είτε αρνητικά, με σκοπό τη παγίωσή της. 

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ Η «ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ»;

1. Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές(Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος) 
   
   Στόχος: 

• βελτίωση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης (βλεμματική επαφή, στερεοτυπικές κινήσεις, εμμονή σε ρουτίνες)
• ενίσχυση της λεκτικής/μη λεκτικής επικοινωνίας 

• διαχείριση συμπεριφοράς και μείωση συναισθηματικών ξεσπασμάτων
  
  

2. Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας(ΔΕΠ-Υ) 
   
   Στόχος 

• μείωση της παρορμητικής συμπεριφοράς και της υπερκινητικότητας
• διαχείριση του χρόνου και ολοκλήρωση γνωστικών έργων εντός προκαθορισμένων ορίων 
• γνωστική οργάνωση και βελτίωση της συγκέντρωσης 
• εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων 
• ανάπτυξη αυτορρύθμισης και αυτοελέγχου 
  
  

3. Αγχώδης συμπεριφορά και Συναισθηματικές δυσκολίες
   
   Στόχος

• κατανόηση, έκφραση και διαχείριση συναισθημάτων
• εκπαίδευση σε λειτουργικούς τρόπους σκέψης και ερμηνείας των γεγονότων
• απευαισθητοποίηση σε περίπτωση φοβιών
• ενίσχυση της αυτοεκτίμησης-αυτοεικόνα και της αυτοπεποίθησης σε επιμέρους τομείς 
   

4. Νοητική Ανωριμότητα και νευροψυχολογικές διαταραχές
   
   Στόχος

• συναισθηματική και γνωστική ωρίμανση 
• διαχείριση συμπεριφοράς
• σεξουαλική διαπαιδαγώγηση 
  
  

5. Διατροφικές Διαταραχές της εφηβικής ηλικίας
   
   Στόχος

• συναισθηματική έκφραση
• εκπαίδευση σε λειτουργικά μοτίβα σκέψης
• ανάπτυξη αυτοελέγχου ως προς τη διατροφική παρορμητική συμπεριφορά